Triggerpoint-therapie is bij volwassen en dieren effectief, maar ook baby’s en kinderen kunnen positieve effecten ondervinden van deze behandelmethode. Bijvoorbeeld huilbaby’s, waarbij geen oorzaak wordt gevonden van het aanhoudende gehuil. Of kinderen met groeipijn en pubers die door hormonen of stress veel last hebben van hoofd- of buikpijn. Bij al deze leeftijdsgroepen kan triggerpoint-therapie ingezet worden om de klachten te verminderen.
Ouders van huilbaby’s hebben het zwaar. Hun roze wolk verandert door slaapgebrek al snel in een donkere donderwolk. Wat is er toch met hun kindje aan de hand? Waarom blijft hij of zij huilen? De huisarts heeft er al meerdere malen naar gekeken, op het consultatiebureau kunnen ze geen oorzaak aanwijzen en zelfs met behulp van alle adviezen en tips van familie, vrienden en deskundigen houdt het gehuil niet op. Een baby die veel of lang blijft huilen, heeft érgens last van. Als onduidelijk is wat de oorzaak is, dan is onderzoek naar eventuele triggerpoints een mogelijkheid. Een baby met triggerpoints, bestaat dat dan? Ja. Baby’s kunnen net als hun moeders tijdens en na de bevalling triggerpoints oplopen.
De bevalling is een ingrijpende gebeurtenis voor het lichaam. Door de bevalling en de hormonale veranderingen die hierbij in het lichaam ontstaan, kunnen spieren trauma’s oplopen. Door de hormonen worden banden en spieren niet alleen in het bekken maar in het hele lichaam losser waardoor de bilspieren bijvoorbeeld harder moet werken. Die spiertrauma’s beperken zich niet altijd alleen tot de moeder. Ook het kind dat wordt geboren, kan spiertrauma’s oplopen. Gelukkig krijgt niet ieder kind hiermee te maken. Loopt een kindje dat wordt geboren wél triggerpoints op, dan kan dit een oorzaak zijn van veel en ontroostbaar huilen. Een oorzaak hiervoor kan een tangverlossing zijn waardoor triggerpoints kunnen ontstaan net boven het oor. Door een te nauw bekken kunnen triggerpoints op het achterhoofd ontstaan. Ze komen na de geboorte terecht in ‘de grote wereld’, waarbij ze ineens allerlei prikkels ervaren. Dat kan tot stress en triggerpoints leiden. Meestal leiden deze triggerpoints pas later in het leven tot pijnklachten maar soms toch al in de babytijd.
Een baby met triggerpoints behandelen, is iets anders dan een kind of volwassene met triggerpoints behandelen. Een baby kan alleen met huilen en ‘bodytalk’ dingen aangeven. Ook als iets niet goed of prettig voelt. Het is dus belangrijk om voorzichtig te werk te gaan. Hoe behandel je een baby’tje dan? Door zacht te voelen en goed te observeren tijdens dit voelen. Met hele zachte bewegingen op bepaalde punten kun je zien wanneer je de juiste beweging, druk en plek hebt gevonden. Net als bij triggerpoint-therapie bij dieren merk je het aan baby’s als je goed zit. Baby’s gaan dan namelijk, net als dieren, ‘inleunen’. Je ziet dat het een goed gevoel van opluchting teweeg brengt.
Kinderen met groeipijn is nog zo’n groep die veel baat kan hebben bij triggerpointtherapie. Kinderen met groeipijn ervaren meestal een irritant, rusteloos of pijnlijk gevoel in de benen. Vaak is deze pijn ’s avonds voelbaar, als de kinderen een dag lang druk bezig zijn geweest en dan rustig in bed liggen en proberen in slaap te komen. Groeipijn komt veel in de benen voor, maar kan ook in de armen voorkomen. Waar de pijn ook zit, de pijn kan vrij hevig zijn en kinderen kunnen er dan ook veel last van hebben. Terwijl een paracetamol niet altijd helpt, werkt triggerpointtherapie bij groeipijn vaak heel effectief. Door specifieke been- of armspieren te masseren, behandel je de triggerpoints die door de snelle groei ontstaan en de pijnen veroorzaken.
Kinderen zijn in de groei én kinderen zijn heel druk. Spelen, ravotten, sporten, rondrennen op het schoolplein en noem zo maar op. Veel vormen van belasting, die niet heel groot hoeft te zijn, zorgen ervoor dat spiervezels verkrampen en er spierknopen op deze plekken ontstaan. Die spierknopen, ook triggerpoints genoemd, zijn voelbaar als harde knobbeltjes op of in de spieren. Waar de knobbeltjes zitten, veroorzaken ze echter niet per se de (groei)pijn. Onvoorspelbaar? Nee, dat zijn de triggerpoints niet. Bij triggerpoints zijn meestal vaste ‘patronen’ van klachten en spierknopen te zien. Dat geldt ook voor groeipijn en dat maakt de behandeling bij groeipijnen heel effectief! Eenmaal de goede plekken gevonden, is de pijn te behandelen en ‘weg te masseren’.
Zoek de mogelijke plekken van de spierknopen op en behandel deze stuk voor stuk. Je begint bij de plekken die de meeste pijn veroorzaken. En daarna ga je, indien nodig, verder met de andere plekken die de pijn kunnen veroorzaken. Wrijf met de ene duim in de juiste richting over de spier en zet de nodige kracht op deze duim door met de andere duim hierop te duwen. Meestal is de pijn-veroorzakende triggerpoint de plek waar het kind extra pijn ervaart als je erop drukt. Heb je deze plek gevonden? Wrijf dan zacht de spiervezels soepeler waarbij er geen extra pijn mag ontstaan.
Een aantal tips bij het masseren van de spieren bij een kind:
Tot slot kunnen ook oudere kinderen baat hebben bij triggerpointtherapie. Tieners bijvoorbeeld. Het lichaam van tieners verandert in korte tijd enorm. Niet alles is zichtbaar, want ook van binnen verandert er erg veel. Zo zorgen hormonen ervoor dat een meisje een vrouw wordt en een jongen een man. Deze hormoonveranderingen kunnen onder andere voor hoofdpijn zorgen. Bij meisjes die ongesteld worden, kunnen de hormonen ook menstruatiepijnen veroorzaken. Daarnaast kunnen pubers, mede door hun hormoonveranderingen, gevoeliger zijn voor stress en ‘sociale druk’, waardoor ze last kunnen krijgen van buikpijn.
Ook al wordt de hoofdpijn vaak veroorzaakt door lichamelijke veranderingen, de pijn is wel te beperken door een aantal simpele aanpassingen van de levensstijl. Bijvoorbeeld verandering van de houding in de schoolbanken, de houding thuis op de bank bij tv-kijken én de houding of mate van computerspellen spelen. Een puber zal zich niet gemakkelijk laten vertellen wat ze wel en niet moeten doen. Het coachen van kinderen in de pubertijd is echt een vak apart. Daarom is het voor deze ‘kinderen’ beter om ze apart, zonder ouders erbij, te behandelen. Zo hebben ze in ieder geval niet de neiging om zich ‘te verzetten’ tegen de ouder. Van de deskundige therapeut, een buitenstaander van het gezin, nemen pubers vaak veel gemakkelijker iets aan. Natuurlijk is het wel nodig om de ouder bij de behandeling te betrekken. Dit kan bijvoorbeeld door het kind de oefeningen en ‘regels’ uit te laten leggen aan de ouder, in het bijzijn van de therapeut. Dat werkt veel motiverender voor het kind én zo kun je als therapeut eventueel nog aanvullingen geven.
Dit artikel verscheen in april 2017 in het Vakblad voor de Natuurgeneeskundige.
Schrijf je hier in voor de NIEUWSBRIEF
Blijf op de hoogte van webinars, blogs, handige tips, onderzoeken en nieuwe trainingen & ontwikkelingen.
Leuk dat je inspiratie en kennis op komt doen!
Om de website zo gebruikersvriendelijk te laten functioneren maken we gebruik van functionele cookies. Daarnaast willen we graag weten hoevaak de website bezocht wordt en daarom maken we ook gebruik van analytische cookies. Het is anoniem en we verzamelen geen persoonsgegevens.